Istorija

Pribojska Banja se razvila pored manastira Sveti Nikola, koji je poznat i kao manastir Banja. To je zadužbina srpskog kralja Uroša Nemanjića, zvanog Hrapavi, koji se ktitorstvom hteo zahvaliti za izlečenje postojećom termomineralnom vodom. Sakralni objekat je kraj lekovitih izvora postojao još u XII veku, te je, sasvim sigurno, reč o još jednoj našoj manastirskoj banji, čiji su izvori korišćeni i za vreme vladavine Rimljana i Turaka. Sve do 1946. godine banja je bila vlasništvo manastira. Tada su izgrađena dva manja paviljona za smeštaj gostiju. Godine 1971. izgrađen je stacionar sa 95 ležaja, tri bazena, salom za rekreaciju i pratećim medicinskim sadržajem, te se banja počela brže razvijati. Od tada radi Rehabilitacioni centar sa odeljenjem za fizikalnu mediciju i rehabilitaciju, koje pripada medicinskom centru iz Priboja na Limu.

Geografski položaj

Pored Koviljače, Radaljske Banje, Badanje i Radovašnice, Podrinjskoj banjskoj zoni pripada i Pribojska Banja, koja se nalazi na desnoj dolinskoj strani Lima, najveće i vodom najbogatije pritoke Drine. Razvila se na 530 m nadmorske visine. Okružena je planinskim reljefom kojem posebne odlike daju 1.188 m visok Crni vrh, 1.386 m visoka Lisja stena i 1.423 m visok Pobjednik. Od puta i železničke pruge Užice-Prijepolje, banja je udaljena 10 km, a od Priboja i veštačkog jezera Potpeć oko 4 km. U prošlosti je, na osnovu ispitivanja Higijenskog zavoda iz Sarajeva-1923. godine i Instituta za radiologiju Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, zbog povećane količine radijuma, ali i kalijuma, magnezijuma, gvožće-oksida, aluminijum-oksida, joda, broma, arsena, hlorida, sulfata i ugljene kiseline, reklamirana kao radioaktivna lekovita voda, od značaja za lečenje išijasa, reumatizma, arterioskleroze i ukočenosti zglobova.

Mineralni izvori

U banji postoji više termalnih izvora, od kojih su dva najveća kaptirani. Nad glavnim vrelom podignuta je Stara banja sa jednim bazenom, a nad drugim, manjim, izgrađena su tri bazena Nove banje. Izdašnost glavnog vrela je 39-78 l/s, prosečno 48 l/s, a temperatura vode dostiže 37°C; izdašnost manjeg vrela je oko 15 l/s, a temperatura vode 36,5°C. Lekovita voda je hidrokarbonatno-kalcijum-magnezijumova, neznatne mineralizacije, neutralne reakcije i nešto povišenog sadržaja radona. U Pribojskoj Banji su obavljena obimna hidrogeološka istraživanja. Pored ostalog, postavljeno je 8 bušotina dubine 70-150 m. Dve bušotine 1 km istočno od banje dubine su 20 m i 90 m.

Pribojska Banja indikacije, lečenje i prevencija bolesti

U balneoterapijske svrhe voda se koristi kupanjem i pijenjem. Doprinosi poboljšanju zdravlja kod različitih vrsta reumatizma, posttraumatskih stanja, oboljenja kičmenog stuba, upala perifernih nerava, išijasa, stanja posle povreda i hirurških zahvata na kostima i mišićima, kožnih bolesti, oboljenja perifernog krvotoka i ginekoloških poremećaja. Pijenje banjske vode preporučuje se onima koji imaju probleme sa organima za varenje i urinarnim traktom. Rehabilitacioni centar Pribojske Banje ima odeljenje za fizikalnu terapiju, koje lekovitu vodu koristi za lečenje pijenjem i kupanjem. Pacijenti kod kojih su prisutni sledeći problemi ne treba da koriste banjsku vodu: febrilna stanja, infektivne bolesti, nestabilna angina pektoris, dekompezovana srčana oboljenja, maligne bolesti, bubtežna insuficijencija, teški oblici bronhijalne astme. Od terapijskih procedura u Banji se koriste: sono terapija, magnetna terapija, foto terapija, lasero terapija, termo terapija, mehano terapija, kinezi terapija. Rehabilitacioni centar Pribojska Banja je prva državna ustanova u Srbiji koja primenjuje metode kvantne medicine.

Okolina

Ozdravljenju posetilaca doprinosi i dobro očuvana životna sredina, čist vazduh, klisurasta dolina Lima i Planinsko okruženje. U okolini banje, pored veštačkih jezera Potpeć, Zlatarsko, Radoinjsko i Uvac, nalazi se planina Zlatar, poznata po klimatoterapiji. Tu su još i Prijepolje i manastir Mileševa, u čijoj se crkvi posvećenoj Vaznesenju Hristovom, zadužbini kralja Vladislava, podignutoj u XIII veku, nalazi poznata freska Beli anđeo ili Anđeo na Hristovom grobu, koja je kao turistički plakat obišla ceo svet.